♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

من خدایی دارم که پدرانه و عاشقانه هوای بی پناهی ام را دارد
به من سخت می گیرد تا سرسخت شوم ، خودم را باور کنم ، و روی پای خودم بایستم
گاهی رهایم می کند تا گم شوم و از دور مراقب است تا ببیند چطور مسیر را پیدا می کنم و موفق می شوم و هرکجا که لازم شد دستانم را می گیرد و هدایتم می کند ، بی آنکه حواسم باشد
مرا لبه ی پرتگاه می برد تا از ترسِ افتادنم ، پرواز را بلد شوم ، ولی من خودم بارها زمان اوج گرفتنم ، آغوش مهربانش را پشت سرم دیده ام که محتاطانه در تمام شرایطی که ترسیده بودم ، مراقبم بود و هوایم را داشت
در تمام لحظاتی که اشک می ریختم و فکر می کردم هیچکس را ندارم ؛ او بود و دلداری ام می داد
او بود و نوازشم می کرد
او بود و برایم اتفاقاتِ خوب می فرستاد تا لبخند بزنم
و لبخند می زد ، وقتی که پیروز می شدم
من اما نمی دیدم
من اما نمی فهمیدم
او همیشه بود
او همیشه هست
کسی که یک نگاه مشتاقِ پدرانه اش برای قوی تر شدنم کافیست
و من عاشق و سرسپرده ی همان خدایی ام که دارد هر روز و به هر طریقی که شده از من آدمِ بهتری می سازد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
نرگس صرافیان طوفان

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
من هرگز کسی شبیه به خودم را ندیده ام
هرگز کسی شبیه به خودم را نداشته ام
ولی گاهی به این فکر کرده ام که چه خوب بود اگر یک نسخه ی دیگر هم از من وجود داشت
یکی که تکرار دوباره ای از من باشد . دست ها ، چشم ها ، نگاه ، لبخند و رفتارهایش
درست شبیه به خودم باشد و ، هرجا که رفت ، با من اشتباهش بگیرند
کسی که می شد افکار مشترکمان را روی هم بریزیم و فکری اساسی به حالِ جهان کنیم
شاید اگر دوتا بودیم ، زورمان به همه چیز می رسید
شاید اگر دوتا بودیم ، هیچ کس حریفِ آرزوهایمان نمی شد
با هم دست به کار می شدیم و تمام دیوارهای شهر را رنگ می زدیم
با هم می رفتیم و برای تمام آدم های غمگینِ جهان ، چای می بردیم ، کنارشان می نشستیم و آرامشان می کردیم
باهم حرف می زدیم ، باهم قدم می زدیم و پا به پای هم ، دیوانگی می کردیم
من برای ادامه ی راه ، یکی شبیه به خودم را کم دارم
تنهایی زورم به آرزوهایم نمی رسد
تنهایی برای تمامِ هدف هایم زمان و انگیزه ی کافی ندارم
امروز به این فکر کردم که دوقلوها باید آدم های خوش اقبالی باشند
به معنای واقعی ، یکی هست که هوایشان را دارد ، عاشقانه دوستشان دارد و آنها را عمیقا می فهمد
اگر خدا از من هم یک نسخه ی دیگر آفریده بود
آنوقت تنهایی ام را با کسی پر می کردم که ارزشش را داشت ، کسی که شبیه به خودم بود ، افکار عجیبم را می فهمید و با هم می نشستیم ، چای می خوردیم و بحث های فیلسوفانه می کردیم
کسی که نیازی نبود خودم را برای نگاه های لبریز از سوال و ابهام او تشریح کنم
کسی که اگر بود ؛ با تمام شباهتش با من ، منحصر به فرد ترین آدمِ زندگی ام می شد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
مادرم مدرک پزشکی ندارد
ولی دستهایش کاری می کنند که هزار قرص و دوا نمی کند
شماره نظام مهندسی ندارد
ولی از منِ ویرانه با حرف هایش یک آدم نو می سازد
نقاش نیست
ولی با یک کلام لبخندی روی لبهایم می کشد
که هزار نقاش از پسش بر نمی آیند
ندیده ام توی استدیو ضبط صدا وقت بگذراند
ولی آهنگِ صدایش از هر موسیقی گوش نواز تر است
مادرم سر آشپز و رستوران دار نیست
ولی عطرِ و طعم غذاهایش هوش از سر میپراند
بهشت را زیر پایش ندیدم
ولی شک ندارم بهشت زیر پایش نیست
بهشت نعمتِ وجودش است

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

مرا میشناسی ؟

من همان دختری هستم که خودش را بغل میکند

همانی که وقتی کسی میگوید خیلی خلی با لبخند میگوید به خل بودنم افتخار میکنم

من همان دختر بچه ای هستم که گیاه و دار و درخت رو از آدما بیشتر دوست داره و اگه برگ یا میوه ی اون ها رو بچینه ازشون عذر خواهی میکنه

همانی که توی خیابان به همه لبخند میزنه نه لبخندی از سر غرور ، لبخندی که ذره ای شادشون کنه

کسی که خودش را دیوانه ترین آدم دنیا میدونه اما عاشق خودشه

مرا دیده ای ؟

همانی که یه بخش خوب تو همه ی آدم ها میبینه

همان که وقتی فیلم میبینه با شخصیت هاش حرف میزنه و انگشتش رو روی چشم های شخصیت های منفی میزاره و میگه کور شی

همانی که
بزرگ ترین آرزو هایش پرواز و داشتن یه خونه ی شکلاتیه

همانی که برعکس اکثر مو فرفری ها عاشق پیچ و تاب موهاشه و از عینکی بودن راضیه راضیه

همان که میتونه همیشه مشکی بپوشه و آهنگ های غمگین گوش بده و تو خودش باشع اما لباساش همیشه روشنه و با آهنگ هاش میخونه و قر میده

کسی که اگر روزی دیوانه بازی در نیاره میمیره

راستش من هم نه خودم را میشناسم و نه خودم را دیده ام فقط میدانم

دیوانه بودنم را با تمام وجود دوست دارم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

آدم هایی را دیده ام که هرروز حال خوب خیرات می کنند
همان هایی که غصه هایشان را برای خودشان نگه می دارند و شادی هایشان را تقسیم میکنند

ترجیح میدهند هرروز صبح انرژی های مثبت شان زود تر از خود بیدار کنند
و انرژی های منفی شان را رها کنند تا بخوابند

به واسطه ی قلب مهربانشان
پرنده ها کنار پنجره شان لانه میکنند و هرروز صبح برایشان ز عشق میخوانند همان هایی که لبخندشان را از دختر بچه ی ماشین کناری دریغ نمی کنند

از کنار پیرزن عابر بی تفاوت رد نمیشوند.حتی مورچه ها و گربه های محلشان هرروز صبح از مهربانشان سهم دارند
گمان کنم خدا هر شب بالای سرشان اسپند دود میکند و صبح ها با نوازش پروانه ها از خواب بیدار میشوند

*oOoOoOoOoOoO*
برو بچ با توجه به اسم و عنوانی که گذاشتیم برای این سری داستانا ؛ اون کسایی که میترسن یا میدونن بعدن اذیت میشن نخونن لطفا
*oOoOoOoOoOoO*








*oOoOoOoOoOoO*


ساعت حدود دو نیمه شب بود و من که تازه از مهمانی دوستم آمده بودم، مشغول رانندگی به سمت خانه بودم

من در«بیگو» واقع در شمال جزیره «گوام» زندگی می کنم. از آنجایی که به شدت خواب آلود بودم. ضبط ماشین را روشن کردم تا احیانا خوابم نبرد

سپس کمی به سرعت ماشین افزودم، آن چنان که سرعتم از حد مجاز بالاتر رفت. اواسط راه بودم که ناگهان دختربچه ای را کنار جاده دیدم. سنگینی نگاه خیره اش را کاملا روی خود احساس می کردم. در حالی که از سرعتم کاسته بودم، از خود می پرسیدم که دختربچه ای به آن سن و سال در آن وقت شب کنار جاده چه می کند، می خواستم دنده عقب بگیرم که ناگهان احساس کردم شخصی نزدیکم حضور دارد

وقتی از آینه، نگاهی به عقب انداختم، نزدیک بود از فرط وحشت قالب تهی کنم؛ چرا که همان دختر بچه را دیدم که صورتش را به شیشه پشت ماشین چسبانده بود
ابتدا تصور کردم که دچار توهم شده ام، در نتیجه بعد از کلی کلنجار رفتن، دوباره از آینه نگاهی به عقب انداختم، ولی زمانی که چیزی را ندیدم، تا حدی خیالم راحت شد. وقتی به کنار جاده نگاهی انداختم، آنجا هم اثری از دخترک ندیدم

آینه ماشین را رو به بالا قرار دام تا بار دیگر با آن صحنه های هولناک مواجه نشوم. اگرچه، هنوز هم همان احساس عجیب همراهم بود، احساس می کردم تنها نیستم. با ناراحتی و تا حدی وحشت زده، به سرعت به سمت منزل به راه افتادم و خدا خدا می کردم که پلیس در این حین به علت رانندگی با سرعت غیر مجاز دستگیرم نکند

طولی نکشید که آن احساس عجیب را از یاد بردم و از این که به خانه خیلی نزدیک شده بودم، تا حدی احساس آرامش می کردم ولی…درست زمانی که مقابل راه ورودی خانه مان رسیدم، همان احساس عجیب که این مرتبه عجیب تر از قبل بود به سراغم آمد. وقتی به سمت پیاده رو نگاهی انداختم، دخترک را آنجا دیدم؛ او کنار پیاده رو نشسته بود و به من لبخند می زد! من که از فرط حیرت شوکه شده بودم، ناگهان کنترل ماشین را از دست دادم و با درخت مقابل خانه برخورد کردم

در حالی که بیخود و بی جهت نعره می زدم، از پنجره ماشین به بیرون پرتاب شدم. در اثر داد و فریادهایم، پدر و مادرم و همسایه ها از خواب پریدند و دوان دوان به سراغم آمدند تا ببیند جریان از چه قرار است. ابتدا پدر و مادرم به دلداریم پرداختند ولی وقتی کل ما وقع را برایشان تعریف کردم، پدرم به سرزنشم پرداخت که چرا آبروریزی به را ه اندخته ام، همسایه ها را از خواب پرانده ام و ماشین را درب و داغان کرده ام. ولی من حتم داشتم که روح دیده ام و دچار توهم نشده ام

چند روز بعد به همان نقطه ای رفتم که دخترک را دیده بودم. در آنجا زیر علف ها، یک صلیب کوچک را پیدا کردم. ظاهرا در آن نقطه سالها قبل دخترک به همراه خانواده اش در اثر یک سانحه رانندگی کشته شده بود

البته مطمئن نیستم، ولی تصور می کنم که آن شب، او قصد داشت سوار ماشینم شود. هرگز آن شب کذایی را از یاد نمی برم و از بعد از آن هر وقت که شب، دیر وقت به خانه بر می گردم، شخصی را همراه خود می کنم

^^^^^*^^^^^

زیباترین آهنگیست که شنیده ام،سیمایش زیباترین صورتیست که دیده ام،اونه مرا دیده و نه میشناسد،اما من اورا بیشتر از خودش میشناسم،مطمعنم خبرندارد جایی ازدنیا زیره سقف آسمانی که زندگی میکند دلباخته ای دارد که بندبند وجودش اورا طلب میکند

حالم مانند مولاناییست که شمسش را ازدست داده بافرقی بزرگ که شمس هم اورامیخواست و رفت اما اومرا نمیشناسد و اصلا نیامده که برود،آرزویم برایش این است آنقدر خوب بخندد که نداند غم چیست

^^^^^*^^^^^


nazanin.a )

oOoOoOoOoOoO
من همیشه فکر می کنم برای یک زن استقلال
مالی خیلی خیلی مهم است
نه این که آدم مادی ای باشم که این را می گویم
نه...واقعا نیستم
ولی همیشه دیده ام که این زن ها قویترند
آسوده ترند
زن باید دستش توی جیب و کارت و حساب خودش باشد
اصلا شاید یک روز دلش خواست برای انگشتان چروکيده ي مادرش یک انگشتر طلا بخرد
خواست برود داخل یک شال فروشی و وقتی نتوانست بین چهار تا شال با رنگ ها و طرح های جورو واجور انتخاب کند، بدون درنگ و نگرانی به فروشنده بگوید : همشو می برم
یک وقت هم دیدی اول هر ماه کل درآمدش را داد به صاحبخانه
همه جورش می شود
ولی قسمت قشنگش همان است که لازم نیست برای پول بیشتر گرفتن از شوهرش به هر دلیلی، یکی دو روز با خودش فکر و خیال کند و آخر هم پشیمان بشود و باز هم در مهمانی بعدی مادرش از توی جعبه ی مقوایی کنار آینه همان انگشتر بدلی زشت را دست کند
زن اگر پول خودش را داشته باشد، رنگ موهایش، مدل مانتویش، بوی عطرش، عدد قبض موبایلش،
...و...
همه و همه را خودش انتخاب می کند

oOoOoOoOoOoO

فاطمه شاه بگلو

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

خوش بحال آنکسی با نان و ماست
زندگانی اش همیشه رو براست

دیده ام حاجی چو قارون ثروتش
تا بخوردن میرسد همچو گداست

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

محمد غنی پور